Een wild stuk Albast, vol met vlekken en structuur, een grote compacte bonk. Dat was het in het begin. het is tussendoor van alles geweest. Een organische vorm die zich openvouwt, een ineengedoken vogel. Uiteindelijk wonnen de lijnen, de vlakken en werd het dit zware beeld dat maar net in balans staat. De regen buiten heeft de bovenkant suikerkrokant gemaakt.